Πέμπτη 16 Απριλίου 2009

Ακύρωση της 22943/2003 Κ.Υ.Α. με την 3595/2007 Απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας

Η Έκτακτη Γενική Συνέλευση (22.09.2003) των μελών του Συλλόγου μας με ομόφωνη απόφασή της αποφάσισε την προσφυγή του Συλλόγου στο Συμβούλιο της Επικρατείας με εντολή στο Διοικ. Συμβούλιο να καταθέσει αίτηση ακυρώσεως της 22943/2003 Κ.Υ.A..

Με την 3595/2007 απόφασή του το Σ.Τ.Ε. έκανε δεκτή την αίτηση του Συλλόγου μας και ακύρωσε την 22943/2003 K.Υ.A. περί χαρακτηρισμού της χερσαίας και λιμναίας περιοχής της λίμνης Παμβώτιδας, ως περιοχή οικοανάπτυξης.

Ο Σύλλογός μας ζήτησε την ακύρωση της K.Υ.A. επειδή αυτή η απόφαση είχε πολλές αρνητικές ρυθμίσεις σε βάρος της λίμνης όπως:

• Μείωνε την έκτασή της κατά 5000 στρέμματα, περιορίζοντάς την αυθαίρετα μέχρι τα αναχώματα.

• Νομιμοποιούσε έμμεσα τα μπαζώματα και τις παράνομες καταλήψεις λιμναίων εκτάσεων.

• Απεκλειε για πάντα την επικοινωνία της λίμνης με τις αμφίδρομες πηγές Μητσικελίου και τους υδροβιότοπους, ανοίγοντας το δρόμο για οικοδοποίησή τους.

• Επέτρεπε νέες γεωτρήσεις και ανέγερση πολυόροφων οικοδομών, σε ελάχιστη απόσταση από τη λίμνη.

• Γενικά, προέβαινε σε υποβάθμιση, του εξόχως ευαίσθητου και ευπαθούς οικοσυστήματος της λίμνης και της γύρω περιοχής, με πλήρη αντίθεση στις διατάξεις του άρθρου 24 του Συντάγματος.


Ειδικότερα:
Ενώ στο άρθρο 1 της ακυρωθείσης K.Υ.A. αναφέρεται ο σκοπός της, ήτοι η προστασία και αναβάθμιση της φύσης και του τοπίου ως φυσικής κληρονομιάς, στην πραγματικότητα απέβλεπε κυρίως στη άσκηση δραστηριοτήτων της περιοχής παρά στην προστασία της. Διότι:

1) Δεν ανέφερε κανένα συγκεκριμένο μέτρο για την προστασία της από καταστροφικές δραστηριότητες, οι οποίες και συνεχίζονται, (αστικά λύματα, γεωργικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα, απόβλητα βιομηχανιών, χοιροτροφείων και πτηνοτροφείων, μπαζώματα, καταλήψεις λιμναίων εκτάσεων κ.λ.π.).

2) Δεν ανέφερε κανένα συγκεκριμένο μέτρο για αποκατάσταση της επικοινωνίας της λίμνης με τις αμφίδρομες πηγές Μιτσικελίου, ως και τους υδροβιότοπους Αμφιθέας και Ανατολής-Κατσικά, για την ανάπτυξη του ενάλιου πλούτου της και την αύξηση του πληθυσμού υδρόβιων ζώων και πτηνών.

3) Καθόριζε αυθαίρετα τα όρια της λίμνης μέχρι τα αναχώματα, σε αντίθεση με την ισχύουσα νομολογία περί χειμερίου κύματος, περιορίζοντας έτσι την έκταση της λιμναίας επιφάνειας κατά 5000 στρέμματα.

4) Επέτρεπε νέες γεωτρήσεις και ανέγερση πολυώροφων οικοδομών (άρθρο 4-Ε Γενικές Διατάξεις) στην περιοχή οικοανάπτυξης (ζώνη Α1 υδάτινη περιοχή ) επιφάνειας τριακοσίων (300 τ.μ.) και τετρακοσίων (400 τ.μ.) μέτρων, χωρίς να καθορίζεται το επιτρεπόμενο ύψος και σε απόσταση μόλις 100 μέτρων από την όχθη! Η ρύθμιση εκείνη ήτο δυσμενέστερη για τη λίμνη από τους ισχύοντες περιορισμούς δόμησης του Π.Δ. 17/5/1989 (ΦΕΚ 297/89), όπως τροποποιήθηκε με το Π.Δ. 30/3/1993 (ΦΕΚ 389/93) περί καθορισμού Ζ.Ο.Ε.. Αυτοί καθορίζουν μέγιστη συνολική επιφάνεια ορόφων των κτηρίων 100m2 και μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος 4,50 μέτρα.Η ρύθμιση εκείνη ήτο επίσης δυσμενέστερη για την λίμνη έναντι των μέτρων προστασίας της, που καθορίζονται στο Γ.Π.Σ. (απόφαση 71877/3169/29.10.86, ΦΕΚ 58Δ/87). Σύμφωνα με αυτά οριοθετούνται με ζώνη 300 μέτρων από τη γραμμή αιγιαλού και ζώνη 100 μέτρων στις αστικές περιοχές, επειδή χαρακτηρίζεται ως οικοσύστημα ειδικού ενδιαφέροντος, με απαγόρευση μπαζώματος και οικοπεδοποίησης της παραλίμνιας περιοχής.Εκτός αυτών υπάρχει και η απόφαση Υπουργού Πολιτισμού και Επιστημών (αριθμ. Φ 31/4425/212/75) με την οποία χαρακτηρίζεται η λίμνη Παμβώτιδα και η γύρω απ’ αυτή περιοχή, σε βάθος από την ακτή 100 μέτρα προς την πλευρά του σχεδίου πόλεως και 300 μέτρα προς τις υπόλοιπες πλευρές ως «τόπος ιστορικός και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους γιατί συνδέεται άρρηκτα με ιστορικές στιγμές και παραδόσεις του Νεότερου Ελληνισμού».

5) Δεν λάμβανε κανένα μέτρο εξυγίανσης των επιφανειακών και υπόγειων υδάτων, για την προστασία των κατοίκων της περιοχής. Ας μη μας διαφεύγει ότι η λίμνη μέσω καταβόθρων είτε μέσω των ασβεστολιθικών πετρωμάτων του ευρύτερου λεκανοπεδίου, τροφοδοτεί εμμέσως αλλά συνεχώς τον υπόγειο υδροφόρο ορίζοντα, από τον οποίο γίνεται η υδροληψία της πόλεως και των κοινοτήτων. Σημειωτέον ότι μειώνοντας την έκταση της λίμνης μέχρι τα αναχώματα, μειώνεται σε επικίνδυνο βαθμό η υδροχωρητικότητά της με δυσμενέστατες συνέπειες, όπως αύξηση της πυκνότητας των μικροβίων στα επιφανειακά ύδατα, αύξηση του υπάρχοντος υψηλού ευτροφισμού, μείωση του ενάλιου πλούτου, μείωση της δυνατότητας παροχής ύδατος για άρδευση, υποβάθμιση της ομορφιάς του τοπίου κ.λ.π..

6) Σύμφωνα με το άρθρο 21 παρ 1 κ 2 του Ν 1650/86 ο χαρακτηρισμός περιοχών, στοιχείων ή συνόλων της φύσης και του τοπίου (άρθρα 18 κ19) και ο καθορισμός των ορίων τους και των τυχόν ζωνών προστασίας τους, γίνονται με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των αρμοδίων Υπουργών, μετά από γνώμη του Νομαρχιακού Συμβουλίου. Στην προκείμενη περίπτωση ενώ από το Νομαρχιακό Συμβούλιο είχε προταθεί κατόπιν εισηγήσεως της Δι/νσεως Πολεοδομίας η ζώνη Α1, που περιλαμβάνει την υδάτινη περιοχή και τις παρόχθιες εκτάσεις, να χαρακτηρισθεί ως «περιοχή προστασίας της φύσης», και ενώ είχε εγκριθεί το σχέδιο Π.Δ., προέκυψε η 22943/2003 K.Υ.A., η οποία χαρακτήριζε την χερσαία και λιμναία περιοχή της λίμνης ως περιοχή ανάπτυξης. Η μη έκδοση Προεδρικού Διατάγματος είναι προφανής : Η διοίκηση θέλησε να αποφύγει την επεξεργασία του από το Σ.τ.Ε. . Είναι βέβαιο ότι οι περισσότερες από τις κανονιστικές ρυθμίσεις της K.Υ.A. θα είχαν αποκρουσθεί από το Σ.τ.Ε. .Η μη έκδοση Π.Δ. είναι και ο λόγος ακυρώσεως της K.Υ.A..

7) Ο καθορισμός των χρήσεων γης και των όρων για άσκηση των δραστηριοτήτων της περιοχής (άρθρα 1 και 4 της K.Υ.A.), έπρεπε νε γίνεται μετά την οριοθέτηση της λίμνης από την Επιτροπή του άρθρου 3 του Ν 2971/2001 (π.χ. απόσταση για ανέγερση κτιρίων). Επειδή η K.Υ.A. ενείχε χωροταξικό σχεδιασμό, ήτο υποχρεωτική η έκδοση Προεδρικού Διατάγματος (άρθρο 18 επ.Ν 1650/1986).

8) Αφής στιγμής η Διοίκηση έχει απόλυτη επίγνωση του περιβαλλοντικού κινδύνου του ευπαθούς οικοσυστήματος της λίμνης και των αιτίων που τον προκαλούν, η αποτελεσματική προστασία του δεν εναπόκειται στη διακριτική της ευχέρεια, αλλά έχει άμεση υποχρέωση εκ του άρθρου 24 παραγρ.1 του Συντάγματος, να θέσει την περιοχή υπό καθεστώς αυστηρότερης προστασίας (1.183/86 Σ.τ.Ε.).

Ο Σύλλογός μας αισθάνεται ικανοποιημένος από την απόφαση του Σ.τ.Ε. και πιστεύει ότι η Παμβώτιδα θα έχει καλύτερη τύχη με σύσταση Π.Δ. γιατί θα τυγχάνει πλέον ουσιαστικής προστασίας.

-------------------------------------------------------------

Σχετικό:Η ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΤΗΣ ΛΙΜΝΗΣ ΠΑΜΒΩΤΙΔΑΣ